Κρίση θυμού

30/09/2020

 

Τι θα έλεγες αν με έβλεπες να ουρλιάζω πεσμένος σε ένα ακάθαρτο πεζοδρόμιο;

Τι θα έλεγες αν με έβλεπες να τρέχω, να πηδάω δίχως λόγο;

Να κουνιέμαι άτσαλα καλύπτοντας τα αυτιά μου;

Να ξαπλώνω στο χώμα;

Τι θα έλεγες αν πάθαινα φρίκη κάθε που με άγγιζες, κάθε που μιλούσες;

Τι θα έλεγες αν δεν υπήρχε πια παρηγοριά για μένα;

Κι αν αυτοτραυματιζόμουν;

Μήπως θα με έλεγες πρεζόνι;
Μήπως ναρκομανή;
Μήπως θα καλούσες την αστυνομία να με αλυσοδέσει και να με χώσει όσο πιο βαθιά γίνεται μακριά σου;

Κι όταν τα όργανα της τάξης έρχονταν θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν μία κρίση ενός αυτιστικού ή μήπως θα με έλεγαν κι εκείνοι πρεζόνι;
Μήπως θα προβούσαν σε πιο δραστικά μέτρα;
Μήπως θα με έδερναν;
Μήπως…. ;

Εσύ καλά έκανες και δεν κατάλαβες. Είσαι ένας απλός πολίτης.
Αναρωτιέμαι κατά πόσο τα όργανα της τάξης είναι εκπαιδευμένα στο να αναγνωρίσουν μία δύσκολη στιγμή, μια κρίση θυμού ενός αυτιστικού.
Και φοβάμαι.

©All rights reserved. Μποχατζιάρ Σπ. Ευάγγελος Λογοθεραπευτής, Ειδικός Παιδαγωγός – Ιrlen Diagnostician – Clinic Director – trainer, INPP S. P