Κουράστηκα να ακούω από νευροτυπικούς ότι έχουμε 5 αισθήσεις…
Όραση, ακοή, όσφρηση, αφή, γεύση.
ΤΕΡΆΣΤΙΟ λάθος!
Έχω ακούσει απίστευτα βιώματα αισθήσεων από αυτιστικούς φίλους μου που χρόνια τώρα αναθεωρώ για όλα!!
Ελάτε να μάθουμε την αλήθεια:
Ήξερες ότι μπορώ να ακούω τα φώτα;
Σκέφτηκες ότι το τρεμούλιασμα της λάμπας πονάει τα αυτιά μου;
Γνώριζες ότι το πάτημα ενός διακόπτη σήμαινε συναγερμός για μένα, εκτάκτου ανάγκης;
Η έξοδος από το σπίτι στον ήλιο, μαχαιριά;
Από δωμάτιο σε δωμάτιο, από γωνία σε γωνία του ίδιου μου του σπιτιού ή ακόμα και του ίδιου σου του σώματος, πόνος;;
Το σκέφτηκες ποτε;;;
Μόνο ζητούσες!
Όμως ήθελα πολλα δευτερόλεπτα…
Ήξερες και για τους ήχους;
Υπόηχους, υπέρηχους, άβρα ήχων;
Γνώριζες και για τα σύνολα ήχων, ομάδες και υποομάδες, κατηγορίες ήχων;
Για τις εικόνες ήχων;
Αναμνήσεις;
Ήξερες για μνήμες ρυθμών, εντάσεις;;
Είχες φανταστεί ποτέ ήχους να παίρνουν ανθρώπινη διάσταση, ήχους άψυχων αντικειμένων;
Ήχους σιωπηλούς σα στιχιό;;
Μόνο ζητούσες.
Και ήθελα πολλά δευτερόλεπτα…
Το σημαντικότερο δε σου’ πα…
Ήξερες για εκείνη την αίσθηση του να μπορω να διαβάζω τη σκέψη σου;
Να ακούω αυτό που νιώθεις περισσότερο από αυτό που λες;
Ξέρω ότι είσαι καλός στις λέξεις όμως έμενα δε με ξεγελά το ύφος, το χρώμα και το σχέδιο του δέρματος σου.
Δε με γελούν τα μάτια μήτε τα φρύδια σου.
Δε με γελά η σκιά σου,
που πάντα μου λέει την αλήθεια!
Κι όλο το σώμα σου…
Ούτε κι ο χτύπος της καρδιάς σου με ξεγέλασε ποτέ!
Εσένα μπορεί, εμένα όχι…
Εγώ ήξερα κι εσύ όχι!
Πόσα βράδια με πνίξαν εφιάλτες επειδή προσπάθησες να μου κρύψεις κάτι…
Τα αισθήματά σου πάντα μιλούν πιο δυνατά απ’ τα λόγια σου!
Κι όμως ζητούσες πολλά.
Τότε ήταν που ήθελα όχι λεπτά, μα, ώρες, ημέρες, μπορεί μήνες για να συνέλθω απο το ψέμα που αθώα είπες!
Και το τελευταίο να σου πω…
Για το δέρμα μου που μύριζε την πίεση του φεγγαριού, του ξάστερου ουρανού, της καταιγίδας που θα’ ρθει…
Το περιβάλλον, ο καιρός γύρω μου γαργαλάει το πετσί μου. Είναι κάτι σαν πίεση από μέσα προς τα έξω και αντίστροφα, κάτι σα ζάλη, ανακατοσούρα….
Κι εσυ ζητούσες, ζητάς. Κι αλλάζεις λέξεις, συναισθήματα, εικόνες, μυρωδιές, χρώματα σε δευτερόλεπτα…
Κι ολο και περισσότερο χάνομαι!
Και να ζητάς πολλά…
Κι άμα σου πω για το σώμα μου όταν δεν πατώ στη γη;
Ο αέρας μοιάζει ζελέ που με καταπίνει,
τα αυτιά μου τυμπανιστές που ανακατεύουν το μυαλό μου
κι άλλα τόσα…
Όπως η αντίληψη του σώματός μου που άλλοτε θυμίζει μυρμήγκι κι άλλοτε ελέφαντα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα ίδια τα μέλη μου…
Άστο, μην το ψάχνουμε άλλο!
Εσύ πάντα θα ζητάς κι εγώ δεν θέλω πια δευτερόλεπτα, λεπτά και ώρες. Ούτε μέρες!
Θέλω χρόνια, αιώνες και ίσως να μη συναντηθούμε ποτέ…
Κι όταν σας μιλούν για πέντε αισθήσεις, είναι επειδή ΜΟΝΟ αυτές αισθάνονται, μόνο!
Γιαυτό…
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΎΕΤΕ!
Μποχατζιάρ Σπ. Ευάγγελος
Λογοθεραπευτής, Ειδικός Παιδαγωγός, SLP. Irlen Diagnostician – Clinic Director, INPP Sc Program
©Με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος. mpoxatziar.gr 202
